Nlmagazine maatschappij & economie –In Nederland is het aantal meldingen van arbeidsuitbuiting is in Nederland in een jaar tijd met 70%. Dat lijkt een fors percentage, maar er is veel meer aan de hand. Arbeidsuitbuiting klinkt eigenlijk veel te oppervlakkig voor het grote scala aan mensenhandel.
Wat dat is het eigenlijk ook, mènsenhandel! Sommige groepen van mensen worden volledig uitgebuit, vaak moeten zij werken onder extreme omstandigheden, worden verplicht enorme uren te maken en moeten in veel gevallen zelfs de verdiensten afstaan. In 2019 bedroeg het aantal meldingen 261, in 2020 waren dat er 449 (ca 70% toename) en dat aantal is nog steeds stijgende. Herman Bolhaar, de Nationaal Rapporteur Mensenhandel: “Veel uitbuiting is onzichtbaar, omdat slachtoffers er vaak geen direct belang bij hebben om naar voor te komen. Ze zijn bijvoorbeeld bang hun baan kwijt te raken. Het probleem is dus veel groter dan deze cijfers aangeven.”
Coronapandemie
Comensha, het Coördinatiecentrum tegen mensenhandel, meent de toename te kunnen toeschrijven aan de coronapandemie omdat juist in deze periode de problematiek zichtbaarder is geworden. “Huisvesting van arbeidsmigranten was bijvoorbeeld altijd al een probleem, maar omdat deze plekken nu een risico vormden voor coronabrandhaarden zijn er veel meer misstanden aan het licht gekomen,” aldus een woordvoerder van Comensha.
Onacceptabel
Bijzonder vreemd en tevens onacceptabel is het feit dat het aantal opsporingsonderzoeken van het Openbaar Ministerie naar arbeidsuitbuiting is gedaald van 16 in 2018 naar 7 in 2019. Eerder deze week werd een strafzaak over vermeende arbeidsuitbuiting van negen Filipijnse vrachtwagenchauffeurs die, tegen minder loon dan hen was beloofd, te lang moesten doorwerken en soms hele weekenden in hun truck op een parkeerplaats moesten doorbrengen. Na drie jaar onderzoek werd de zaak, wegens een gebrek aan bewijs, geseponeerd. Bolhaar is hierover bijzonder verbolgen. “Het is een optelsom van heel akelige omstandigheden waarvan je moeilijk kunt zeggen dat we dat acceptabel moeten vinden. Als iets onacceptabel is, moet niet alleen met strafrecht kunnen worden opgetreden, maar ook met handhaving, controle en toezicht, terwijl er veel eerder op signalen moet worden gereageerd. De mensen om wie het gaat moeten op bescherming kunnen rekenen.”
Bron: Redactie Wij Limburg
