NLMagazine Kunst & Cultuur - Met beelden in de publieke ruimte in Ecuador, Puerto Rico, Nicaragua, Marokko, Japan en Zuid-Korea is Mark Brusse (Alkmaar, 1936) in alle opzichten een grensverleggende kunstenaar. Na zijn academietijd in Arnhem waar hij samen met o.a. Klaas Gubbels studeerde, vertrok hij naar Parijs waar hij aansluiting vond bij de kunstenaars van het Nouveau Réalisme zoals Daniel Spoerri, Martial Raysse en Niki de Saint-Phalle.
Kort daarna ging Brusse naar New York, waar hij in het Chelsea Hotel woonde met onder anderen Jan Cremer. Hij legde er contact met John Cage, Louise Nevelson en Andy Warhol. Niet veel later volgde Berlijn en vanaf de jaren ’80 de rest van de wereld met vele reizen naar Zuid-Korea en Japan, maar ook Benin.
Overal waar Brusse komt werkt hij met lokale kunstenaars en ambachtslieden. Met de omgeving verandert ook zijn werk, hij neemt karakteristieken over van de plek waar hij is. En zo heeft de inmiddels 84-jarige Mark Brusse een Wereldoeuvre op zijn naam gebracht waarvan Beelden aan Zee een kleine honderd sculpturale hoogtepunten toont.
Na een lange stilte is er sinds de laatste jaren weer volop belangstelling voor Mark Brusse in Nederland, zo toonde museum Het Valkhof in Nijmegen in 2019 een overzicht van zijn werk volgt nu, twee jaar later, museum Beelden aan Zee. In Parijs, waar Brusse woont en werkt, is in 2020 een grote selectie van zin werk opgenomen in de collectie van het Centre Pompidou. Zijn werk is ook vertegenwoordigd in andere museale collecties in en om Parijs, waaronder Musée d’Art Moderne en in Nederland bij de Rijksdienst voor het Cultureel erfgoed, Stedelijk Museum Amsterdam, museum van Bommel van Dam en museum Het Valkhof in Nijmegen.
De tentoonstelling in museum Beelden aan Zee rust op drie pijlers; in de eerste plaats is de tentoonstelling een overzicht van het plastische oeuvre van Brusse, daarnaast is de tentoonstelling sterk reagerend op de architectuur van het museum gemaakt, in het middendeel van het museum, met binnen- en buiten, de Zeezaal, de gangen en gangnissen en de ‘kapel,’ de witte ruimte met zuilen en kruisgewelf. Ten slotte is er het wereldse thema in het werk van Brusse, dat zijn gehele oeuvre overkoepelt. Zijn houding is zo open en werelds dat aan zijn werk eigenlijk niet te zien is of het nu oosters is of westers.
Bij Brusse is de wereld één. In een tijd waarin verschillen tussen mensen zelfs worden uitvergroot om een uiteindelijk een grotere gelijkheid te bereiken, is de benadering van Brusse geruststellend en eenvoudig. Verschillen laat hij versmelten tot één geheel.
Net als tijdgenoot Klaas Gubbels assembleert Brusse. In zijn vroege werken vervaardigde hij zeer robuuste reliëfs uit hout, die evolueerden tot de zogeheten ‘soft machines’, nutteloze machines met hout, staal en zachte materialen zoals textiel en touw. In New York volgden zeer langgerekte houten sculpturen, een soort ‘tongen,’ in Berlijn maakte Brusse robuuste houten blokken in frames met kettingen. Later volgt een meer poëtisch type sculptuur, het hout wordt vaker wit geverfd en meer zachte materialen worden toegevoegd aan de assemblages, zoals veren, vogels, beeltenissen van een lam, konijntje of kikker.
Vanaf de tijd dat Brusse veel naar Azië reist volgen ook beelden met zwerfkeien, die hij toepast in bronzen constructies. Daarnaast werkte hij ook aan een serie werken in keramiek, porselein en glas. De tentoonstelling in Beelden aan Zee laat alle periodes en materialen zien, zorgvuldig geselecteerd voor de specifieke ruimtes in het museum.
Bij de tentoonstelling verschijnt een rijk geïllustreerde catalogus met tekstbijdragen van oud-directeur van Centre Pompidou Bernard Blistѐne, Jan Teeuwisse en Emma van Proosdij. Van de hand van Anne-Marie van Dongen verschijnt er een documentaire over leven en werk van Brusse, die in de Cinema van het museum zal worden getoond.
Meer informatie
Museum Beelden aan Zee
Harteveltstraat 1
2586 EL Den Haag
